Bij Toverslag geen Hoogteslag

 
De titel zegt het al.  Met de Schwalbe Marathon Plus is het gedaan met de hoogteslag, die de Perfect Moiree wel had.
De Onlanden, onder de rook van Groningen niet ver van mijn woonplaats, biedt een ruime keuze aan nieuw aangelegde fietspaden om dat vast te stellen.
Ik had de banden op 5 bar gezet, een waarde die de fabrikant ook toestaat.
Met zowel voor- als achtervering is dit comfortabel genoeg op de Greenmachine.
Na een servicebeurt voelt de fiets toch weer anders aan. Ook het  zitcomfort,  want Gerrit Tempelman had ook de rugleuning weer wat aangespannen.
Die leuning heb ik toch weer wat rechterop gezet want het achterom kijken gaat dan een stuk makkelijker.  Die paar kilometer per uur snelheidsverlies neem ik dan op de koop toe.

Als veiligheid heb ik nog een Philips Saferide met batterij toegevoegd, die wordt ook nog getest op zichtbaarheid.

Philips Saferide.

Op de weg terug nog even aan bij een boerderij die broodmeel verkoopt want we zijn de laatste tijd flink in de weer met zelf broodbakken. Nog een roeifietser gespot, die me tegemoet kwam, en kennelijk ook van het mooie weer genoot.

Ligfietsopstapdag Assen

Geen grote opkomst dit jaar

 

Assen veranderde dit keer in een Ligfiets-Mekka. Nou ja, Mekka! Het weer werkte niet mee en het aantal fabrikanten die de weg naar het hoge noorden wisten te vinden viel eigenlijk ook behoorlijk tegen.
Het weer, of de economisch moeilijke tijden? Wie het weet mag het zeggen.


Drymer begint nu ook aan de weg te timmeren met hun driewieler met twee kantelende voorwielen. De Drymer wijkt nogal af in vorm en mikt duidelijk op een wat breder publiek. Ook is er een wat meer zakelijker uitvoering met  dakje, zodat je fris en vooral droog op je kantoor aankomt. Alle modellen zijn er met elektrische ondersteuning.

Trijny probeert de Drymer.

Ik kwam Harry Lieben nog tegen. Hij bood mij spontaan een ritje aan in zijn Mango. Met veel moeite slaagde ik erin om een plaatsje te vinden. Het instapgat van de Mango is toch aanzienlijk kleiner dan de ruim openslaande klep van de Orca, waar ik laatst nog in stapte.
Maar evenals in de Orca bleek ook dat ik in de Mango met de knieën tegen de onderkant van de stroomlijn kwam.  Jammer, een testrit zit er hier ook niet in.
Een jaar eerder, ook tijdens de opstapdag, was dit ook al het geval in de Quest.
Het euvel is dat ik naar verhouding lange bovenbenen heb en die zijn wat moeilijker rond te krijgen als ik niet voldoende "hoogte" heb.
Het wachten is op de XL testversie van de E-Orca, die is gepland in juni en dan kunnen we hopelijk  verder.

Daarna nog even gebabbeld met de mannen van Flevobike, die zagen dat de Orca, mede door het regenachtige weer, wel heel vaak voor testritten werd ingezet. De accu werd er uit voorzorg wel eerst even uitgehaald om ongelukken te voorkomen.
Daarna in de stromende regen weer naar huis.

Service beurt en testrit

De Greenmachine was nodig aan een servicebeurt toe en ik combineerde dat met een testrit in de E-Orca. Vrouw mee en ook haar Flyer mee want er valt heus wel iets te fietsen in Dronten.
Gerrit Tempelman werd opgezadeld met de ligger en daarna op pad naar Flevobike waar de koffie al klaar stond met gebak, want hoera: er is er één jarig.


André vertelde enthousiast over de ins en outs van de Orca en na de nodige instructies kon er worden ingestapt, om te ontdekken dat ik met de knieën tegen de onderkant van de stroomlijn aankwam. Er werd het een en ander versteld en toen kon de rit beginnen. Na 5 minuten was ik weer terug met de hoogst behaalde  snelheid van ahum, 17 km per uur!! Met ondersteuning, dat dan weer wel.  Maar nog steeds met de knieën tegen de onderkant van de stroomlijn dus. Tja als je bijna 2 meter lang bent.......
De testrit voor vandaag zat er weer op en Andre gaf de tip om nog een paar maanden geduld te hebben voor een 2e test Orca zodat ze één daarvan op de XL stand kunnen zetten, voor de wat langere fietsers.

Terug bij Gerrit Tempelman kon ik meteen de Greenmachine even warmdraaien want de Rohloffnaaf moest eerst doorgespoeld worden met spoelolie.
Ook had Gerrit in beide velgen scheurtjes ontdekt ter hoogte van de ventielen, die werden meteen onder garantie vervangen. Kijk dat noem ik nu service!
Ik heb dit keer gekozen voor de Marathon plus band, gewoon een no-nonsense band die bijna niet lek te krijgen is.
Met ook nog eens nieuwe remblokken kan ik er weer een paar seizoenen tegenaan.
Daarna nog even Dronten verkend en een leuk geprek gehad met Leo Visser van Alligt, die enthousiast vertelde over zijn project de Sunrider met 4 wielen.
Hij was buiten bij zijn shop er mee bezig.
De verwachting is dat deze medio volgend jaar productie rijp zal zijn.
Voor de rest een leuke dag gehad in het Mekka voor de ligfietser.

Liggend zonder Lucht

De laatste tijd is het er nauwelijks van gekomen om te ligfietsen.Oorzaak een griepje met daarna een fikse verkoudheid die maar niet over wil gaan.
Bovendien ontaardde het daarna in een kriebelhoest die ook van geen wijken wil weten.
Maar nu is het weer zover, de bandjes weer op druk, het drinkflesje gevuld, nog even een kopje koffie.
Toen ik zo zat te bedenken wat voor route er gereden moest worden viel mijn oog op een boekje dat op de tafel lag met de titel "Liggend zonder Lucht".
Ik dacht een boekje over ligfietsers met hun eeuwige lekke banden,maar nee het was iets met pentekeningen, een hobby van mijn vrouw.

Goed dan de route, dat werd geen lange, maar een trainingsrondje die ik al vaker had gereden van rond de 25 km. Dit rondje kenmerkt zich door het enorme aantal chagrijnige honden die daar wonen.
Wat honden trouwens tegen ligfietsers hebben is me een raadsel, het enige wat ik me kan bedenken is dat ze gefrustreerd zijn omdat ze goed getrainde ligfietsers niet bij kunnen houden.
In dit geval hadden ze geluk want mijn conditie was ver beneden peil.
Van de economie zeggen ze wel eens "vertrouwen komt te voet en gaat te paard", maar voor conditie geldt een heel andere norm nl. die komt per schildpad en gaat per TGV.
Zelfs een bejaarde chiwawa had me nog makkelijk bij kunnen houden.
Maar het zat me mee, er werd niet geblaft of gebeten.

Toen ik later weer thuis zat uit te puffen viel mijn oog weer op dat boekje,de titel kreeg ineens een heel andere betekenis.

Vervoer

Als ik naar mezelf kijk wat betreft vervoersmiddelen, kan ik niet zeggen dat ik echt milieuvriendelijk bezig ben.
Oké, we hebben een caravan, geen grote want we zijn toch maar met z'n tweeën, maar er moet wel een auto voor om op de plek van bestemming te komen. De auto wordt niet al te vaak voor ons vervoer ingezet, want we denken eerst: "hoe komen we daar met de fiets", en pas als dat niet mogelijk is dan pakken we de auto.

Het komt ook best vaak voor dat we die twee zaken combineren, 2 fietsen in de auto, die kunnen in ons geval mooi rechtop vervoerd worden. En als we een mooie bestemming gevonden hebben gaan we een flink stuk op de pedalen.

Naast mijn Greenmachine bezit ik ook een standaard herenfiets voor de kortere afstanden, zoals woon-werk verkeer.
Dan heb ik vorig jaar, ik schaam me er niet voor, een Sparta B1, jawel met Bosch elektrische-aandrijving aangeschaft. Als verdediging moet ik daarbij aanvoeren dat ik daarmee mijn vrouw bij kan houden op haar Flyer met trapondersteuning als ze in het buitenland de heuvels op zoeft.

De Greenmachine is ook wel eens op die reizen mee geweest, maar in heuvelachtig gebied kom ik daarop toch tekort, we zijn nou eenmaal geen veertig meer.
Geloof het of niet, ook de Greenmachine kan rechtop in de auto vervoerd worden. Al heb je dan wel bijna de trappers tegen de oren.
O,ja dan hebben we nog een handig vouwfietsje, de Batavus Compact die altijd in de auto staat, handig voor in de stad als we liever geen parkeergeld willen betalen.
  

De Sparta B1 wordt vooral tijdens vakanties ingezet.

De Batavus Compact staat permanent in de auto